Saime MesutoÄŸlu: Åžerif’in bir hücrede ömrünü suçsuz yere geçirecek olmasını kabullenemiyorum

Arat Barış

Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu, eÅŸi tutuklu, iki çocuk annesi bir kadın. (Tutuklu Åžerif MesutoÄŸlu’nun hukuki durumuna iliÅŸkin detaylı yazıyı gazetemiz yazarlarından sevgili Acun KaradaÄŸ kaleme almıştı.) Çocukları Viyan ve Zanyar ile birlikte hayat mücadelesi veriyor. Viyan, müzik yeteneÄŸi olan baÅŸarılı bir çocuk. Zanyar, Atipik Otizm (Tipik Otizm tanısı için gerekli klinik belirtilerin hepsinin bulunmadığı ancak yine de Otizm Spektrumunun içinde olan bir hastalık) hastası. Zanyar’ın özel eÄŸitime ihtiyacı var, ancak maddi imkanlar yeterli deÄŸil. Saime hanım, çocuklarına bakabilmek için ev yemekleri yapıyor. Kimseden emeÄŸi dışında para almayan Saime hanım, çabasının karşılık bulmasını bekliyor.

Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu, kendi hikayesini, eÅŸi Åžerif MesutoÄŸlu’nun hukuk mücadelesini ve hayata tutunma çabasını Gazete Davul‘a anlattı.

Gelin Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu’nun çocuklarıyla birlikte hayata tutunma çabasına ve mücadelesine göz atalım.

Saime hanım dilerseniz önce sizi tanıyalım. Bilmeyenler için kısaca hikayenizi anlatır mısınız?

Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu: Merhaba ben Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu, evli ve iki çocuk annesiyim. 2016 yılında eÅŸim ile birlikte çalıştığımız Derik Kaymakamlığı’nda bir patlama oldu, patlamadan hemen sonra eÅŸim ifadesi alınmak üzere emniyete götürüldü, iki gün sonra da beni aldılar. Biz daha patlamanın ÅŸokunda iken sahte deliler üretilmeye baÅŸlanmıştı. Nereden bilebilirdik ki bu patlama ile hayatımız altüst olacak: Nitekim öyle oldu, 29 günlük gözaltı sürecinden sonra çıkarıldığımız mahkemede tutuklandık. Dört ayın sonunda ben tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldım, fakat Åžerif için durum böyle deÄŸildi, komplo ve sahte deliler ile bütün suçu onun üzerine yıkmaya çalışıyorlardı. Åžerif bunu kabul etmedi, bedenini ateÅŸe verdi. Açlık grevi, ölüm orucu… Ama neye yarar, katiller güçlüydü, Åžerif güçsüz…  Kimi vardı ki Åžerif’in, avazı çıktıkta bağıran Saime’den baÅŸka. Ama ne oldu, bu sesi duyan olmadı ve Åžerif’e 2 ağırlaÅŸtırılmış müebbet ve 28 yıl ceza verildi. Yerel mahkemenin verdiÄŸi cezayı Ä°stinaf, Yargıtay, AYM, hatta AÄ°HM noter gibi onayladı. Neydi, katiller güçlüydü…

Takip ettiğim kadarıyla bir süredir yöresel yemekler yapıyorsunuz. Nasıl karar aldınız, sizi motive eden şey neydi?

Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu: Evet bir süredir yöresel yemekler yapıyorum. Ne yazık ki oÄŸlumun yaÅŸamış olduÄŸu saÄŸlık sorunlarından dolayı uzun bir süredir çalışamıyordum, ancak 8 ay böyle devam edebildik. Hayat çok pahallı, kira, faturalar derken artık çocukların temel ihtiyaçlarını bile karşılayamaz hale geldim. Bu durum beni evde bir ÅŸeyler yapmaya sevk etti,  çünkü oÄŸlum Zanyar saÄŸlık sorunlarından dolayı hep gözlerimin önünde olmalıydı,  bu da ancak bu ÅŸekilde mümkündü. YemeÄŸi sadece kendi çocuklarımın karnı doysun diye yapmıyorum, o yemekleri karnı doymayan, yataÄŸa aç girmek zorunda olan çocuklara da götürüyorum. Yurt içi ve yurtdışı sipariÅŸler alıyorum ve yaptığım yemekleri çocuklara dağıtıyorum. Bu iÅŸin büyümesini, sosyal bir projeye dönüşmesini ve binlerce çocuÄŸa ulaÅŸmayı çok isterim. Bu beni iyileÅŸtiriyor. Dayanışma ile bunu yapabiliriz…

Bunun dışında toplantılara, evlere, doğumgünü partilerine de ikramlıklar yapıyorum.

Bu süreçte karşılaştığınız zorluklar oldu mu, varsa neler bunlar? Ailenizden, çevrenizden nasıl tepkiler aldınız? Uğradığınız haksızlıklar, eşinizin durumu, çocuklarınızın ruh hali ve sağlık problemleri, bu sanırım en çetrefilli durum, neler söylemek istersiniz bu konuda?

Saime AteÅŸ MesutoÄŸlu: Tabi ki bu süreçte çok zorluk yaÅŸadım. Åžerif’in bir hücrede ömrünü suçsuz yere geçirecek olmasını kabullenemiyorum, bu ister istemez psikolojik olarak sorun yaÅŸamama neden oluyor. Ben ve çocuklarım uzun süredir psikolojik destek alıyoruz. Bunun dışında ne yazık ki çocuklarımın yaÅŸamış olduÄŸu travmalar sonucu ortaya çıkan hastalıkları var, bu durum da beni çok zorlamakta. Yani bizim için hayat çok daha zor artık. Ne yazık ki sistem bu durumu daha zor hale getiriyor. Åžerif ÅŸu anda Ankara Sincan Cezaevi’nde, oÄŸlum Zanyar’ın saÄŸlık raporlarına raÄŸmen Diyarbakır’a getirilmiyor. EÅŸim sevk istedi, ben Adalet Bakanlığı’na baÅŸvuru yaptım,  yer yok bahanesi ile ne yazık ki reddedildi. Hatta soru önergesi bile verildi, ama sevk izni vermiyorlar. Bu durum da çok yıpratıcı. Tutsaklar, ailerine yakın cezaevlerine sevk edilmeli.

Dayanışma ile emeğimin karşılığını alarak yemek yapıp çocuklara ulaştırmak ve ayakta kalabilmek istiyorum.