İlk yazımda anadilim olan Ermenice ile merhaba demek istedim sizlere, Parev!
Bin yıllardır bu toprakların mayası olmuş kadim bir cemaatin mensubuyum ben, “Çok Afedersiniz(!)” Ermeniyim.
Büyüklerimiz, “Her Ermeni bir hikayedir” der. Herkesin bir yarası vardır. Kimisi anasını, babasını kaybetmiştir; kimisi kardeşlerinden ayrı düşmüştür. Ömrümün son anına kadar bekler durur, gelmesi için dualar eder.
Bir zamanlar Oryort (Bayan) Verjin’dir ama herkes onu Ayşe Hanım diye bilir. Dışarıda dilini konuşmaktan korkar, torunlarını tembihler “Aman ha zavagıs (çocuğum) mama kötüdür dışarıda asla söyleme, anne diyeceksin, tamam?”
Hep ölmüştür, öldürülmüştür. İçinden Hayr Mer (Göklerdeki Pederimiz) duasını okur ama dükkanını açarken “Bismillahirrahmanirrahim” der yüksek bir sesle. Korkar çünkü. “Ermeni vatan hainidir, gavurdur, bizim dinimizden değildir” çünkü.
Cenazesini defnedecek papaz bulamaz, kimse de elini “gavurun” naaşına sürmez. Sessiz sedasız gömülür Ermeni.
Hrant Dink Ahparik’in dediği gibi kendi ülkesinde “güvercin tedirginliği” ile yaşamaktır.
Narın yere düştüğünde parçalanıp dağılması gibi dağılmıştır dünyanın dört bir yerine. Amerika’da dolmayı Ermeni pişirir. Fransa’da lavaşı Ermeni yapar, Avusturalya’da davul zurna Ermeni’nin evinden duyulur.
Ne kadar “bir avuç” kalsak da bu topraklarda hala bizden izler görmek bizleri hem duygulandırıyor hem de buruk bir sevinç bırakıyor içimizde.
İstanbul’daki kiliselerimizde her pazar çanın çalıp ilahilerin söylenmesi, okullarımızın hala öğrenci yetiştirmesi, vakıflarımızın, derneklerimizin faaliyet içinde olması bizler için büyük bir şans.
Davul’un sesi uzaktan hoş gelince bir tokmak da ben alayım dedim. Bizim ne eksiğimiz var canım! Kiminizin sofrasında dolma olan, kiminizin “ne iyi adamdı” diye bahsettiği komşusu Hovseb amca, kiminizin beraber nice haylazlıklar yaptığı çocukluk arkadaşı Agop şimdi de Davul’da!
Yeri gelecek birlikte Anadolu’yu gezeceğiz, kimi zaman da bayram heyecanını birlikte paylaşıp kültürümüzdeki yerini konuşacağız.
Keyifli okumalar efendim.
Bu makale yazarın görüşlerini yansıtır. Gazete Davul’un yayın politikası ve editoryal bakış açısı ile her zaman uyumlu olmak zorunda değildir.
