Bilûrun yanık ezgisine erbane eşlik ederken sakin akan Dicle’ye bakıyorduk. Günbatımından hemen sonra, göğün rengi güneşin ateş kızılına dönüşmüşken… Bilûr...

Toprak ananın birçok çocuğu vardır. Ana, bütün çocuklarını aynı yakınlık ve aynı sevgiyle bağrına basar. Devlet baba ise bütün çocuklarının...

Kederliyim, hatta kederden ölesim var. Kime baksam yüzünde tarifsiz bir acının gölgesiyle, gözlerini kaçırıyor. Neden, diye sormayı dâhi düşünmüyorum. Hepimiz...

Bilûr’un yanık ezgisine erbane eşlik ederken sakin akan Dicle’ye bakıyorduk. Günbatımından hemen sonra, göğün rengi güneşin ateş kızılına dönüşmüşken… Bilûr...

Çocuktuk. Her şeye gülüyor, zevkle kıkırdıyor, ânı, anları yaşıyorduk. Mahallenin elebaşları öne geçip bir oyun kurmayagörsün; bütün oyuncular, bütün çocuklar...

Kimim ben? Sahici miyim? Bu soruları hayli sık, sorar oldum kendime. Ağlıyorum, üzülüyorum, sinirlenip celalleniyorum; yemek yiyip, aileme bakınca sevgiyle...